Column De Streekkrant

Bron: De Streekkrant

In de 49e minuut viel het centrum van de Groninger defensie de bal niet aan, verloor het Feyenoord-spits Ueda uit het oog die daardoor raak kon koppen en de enige goal van de wedstrijd maakte. FC Groningen heeft een centrumverdediging met veel talent en keurige verdedigers. Thijmen Blokzijl en Dies Janse lossen bijna alle situaties voetballend op en je zult ze niet betrappen op gekkigheid. Je hoeft als spits niet bang te zijn na de wedstrijd een deel van je gebit in het gras te moeten gaan zoeken. In ons land zijn zulke verdedigers bijna uitgestorven. In Engeland mist bijna iedere spits wel een tand. En wat te denken van Zuid-Amerika. In ons land loopt nog één zo’n verdediger die daarbij de buurt komt. Wouter Goes van AZ. Iemand die zijn verstand verliest, wanneer de scheidsrechter voor het beginsignaal heeft gefloten en maar één ding wil: winnen. De media valt er massaal overheen. Het doet me denken aan mijn jonge jaren als voetballer bij Zuidhorn.

De helft van mijn loopbaan bij vv Zuidhorn was ik keeper en de ander helft verdediger. Zowel tussen de palen als in het veld was ik bezeten op een achteraf gezien bijna maniakale manier. Was met 1.74 meter niet al te lang, maar gelukkig stond ik in het centrum met de twee meter lange politieman Reiding die ik dan buiten het voetbalveld zoveel mogelijk probeerde te ontlopen. Dat lukte meestal in tegenstelling tot zijn collega-voetballer en agent Rein-Jan Zijlstra die me met enige regelmaat hoofdschuddend ontving op het kleine politiebureau in Zuidhorn als we weer eens baldadig waren geweest. Overigens beide meer dan prima mensen en agenten.

In die tijd was de Duitse doelman Toni Schumacher mijn idool. De man was bezeten en een tikje gek. Schumacher deed alles om een wedstrijd te winnen. Die mentaliteit stond aan de basis van vier Duitse wereldtitels. Ik wilde ook zijn als Schumacher. ‘Die witte is gek geworden’ riep eens een tegenstander. De scheidsrechter bepaalde de grens.

In ons land lopen de media en de hele voetballende goegemeente al een half jaar verontwaardigd te zijn over Wouter Goes, de verdediger van AZ. De morele verontwaardiging van de ‘deugjournalistiek’ is groot. Goes is 90 minuten lang bezig. Heeft maar één doel en dat is winnen. Hij bijt nog net niet, maar verder doet de jonge verdediger alles wat God verboden heeft op een Zuid-Amerikaanse manier. Meestal komen spitsen vol met blauwe plekken van het veld. Goes houdt namelijk van knijpen. 

Het mag allemaal inderdaad niet. Het is allemaal niet netjes. Wat Van Hanegem vroeger deed was ook niet netjes en daar is Goes een nette jongen bij. En dan hebben we het nog niet over Neeskens, Theo Laseroms en later in de tijd over John de Wolf, Nigel de Jong, Henk Fraser, Adri van Tiggelen, Ronald en Erwin Koeman, Jan van Dijk, Jan Wouters en niet te vergeten oud-FC Groningen verdediger Walter Waalderbos. Winnen was voor de verdediger overleven. Hij schakelde in de Europa Cup wedstrijden tegen Atletico Madrid in 1984 wél de beste spits van Europa Huzo Sanchéz uit. Walter was volkomen meedogenloos, daar was De Wolf een kleine jongen bij, en hij liet geen enkel middel onbenut om zijn tegenstander uit de wedstrijd te halen. Overigens hield Waalderbos zich in tegenstelling tot Goes niet bezig met akkefietjes in de rust of na de wedstrijd. Mensen maken zich druk als Oranje zich weer eens van haar slappe kant laat zien en klagen dat te veel voetballers zich gedragen als filmsterren. Maar als iemand alles en dan ook echt alles doet om een wedstrijd te winnen en wel eens de randjes opzoekt, is de selectieve verontwaardiging groot.

Terug naar FC Groningen. De ‘Trots van het Noorden’ leverde de beste prestaties met jongens als John de Wolf, Jan van Dijk, Erwin Koeman en Walter Waalderbos in de selectie. Spelers die wisten wat de wedstrijd nodig had om te winnen. Vraag het Jan van Dijk die op 10 maart 1991 tegen Sparta zijn 500e wedstrijd voor de FC speelde. Een saaie pot, er gebeurde weinig en kansen waren er al helemaal niet. Tot Jan van Dijk de wedstrijd plotseling liet ontploffen door een harde ingreep en geel kreeg. De vlam sloeg in de pan, van Dijk joeg even later zelf een bal vol in de kruising en de wedstrijd werd met 4-0 gewonnen. Missie geslaagd. Oranje won ooit één prijs, in 1988 werd het Europees kampioen met Jan Wouters, Erwin en Ronald Koeman, Hans van Breukelen en Adri van Tiggelen in de gelederen. Inmiddels denken we al tientallen jaren de beste spelers ter wereld te hebben, maar als het er echt op aan komt, verliezen we altijd van Duitsland en Argentinië. Dit verhaal is geen pleidooi voor gemeen en gevaarlijk voetbal. Dit gaat over winnaarsmentaliteit. Want een beetje meer Wouter Goes of Walter Waalderbos zou in het huidige Nederlandse voetbalklimaat en ook bij FC Groningen niet misstaan. Spelers als hij zijn in ons land een uitstervend ras, net als prijzen. Toeval?

• FC Groningen o19 wint op Corpus van FC Twente/Heracles o19 - 01-10-2025
• FC Groningen wacht mooi en zwaar duel in Breda .....column Wim Masker - 01-10-2025
• Column De Streekkrant - 01-10-2025
• FC Groningen Vrouwen spelen in Euroborg - 01-10-2025
• Etienne Vaessen Man of the Match tegen Feyenoord - 01-10-2025
• Tyrique Mercera zijn jongensdroom kwam uit - 30-09-2025
• Thuis Strijd en sfeer tot de laatste minuut + samenvatting - 30-09-2025
• Etienne Vaessen vind dat Robin van Persie de hand in eigen boezem moet steken - 29-09-2025
• Feyenoord wiegerde interview Luciano Valente bij RTV Noord - 29-09-2025
• FC Groningen verliest van triest spelend Feyenoord - 28-09-2025