Column De Streekkrant

Genieten in de Euroborg: FC Groningen heeft zijn eigentijdse Fandi

Het was 16 oktober 1983 toen Fandi Bin Ahmed zijn debuut maakte voor FC Groningen in de wedstrijd tegen de Go Ahead Eagles. Toenmalig voorzitter Renze de Vries had de Singaporees naar Groningen gehaald. Hij ging er, zoals wijd en zijd bekend, voor in de bosjes wachten tot de familie samen met Fandi thuis kwam om hem zo snel mogelijk zijn handtekening te laten zetten. Geheel in stijl met de werkwijze van varkensboer kwam de krabbel er en een half uurtje met de familie was genoeg om de Singaporees ‘Groninger’ te laten worden.

Toenmalig trainer Han Berger die nu in de RvC zitting neemt, wist niet goed wat te doen met de dribbelaar. Spits, linksbuiten, of toch op ‘10’. Fandi speelde op meerdere posities, werd een publiekslieveling door zijn bescheiden karakter en vooral vanwege zijn spel. Hij kon dingen doen waar anderen alleen van konden dromen. Leed regelmatig balverlies, maar zette met een beweging daarna ook spits Mc Donald vrij voor de goal. Zijn hoogtepunt was natuurlijk het doelpunt in de Europese debuutwedstrijd van zowel Fandi als Groningen tegen Inter Milan. Net toen Berger hem wilde wisselen, scoorde hij ijskoud de 2-0. Van Tiggelen miste nog een strafschop. Allach en Van Mosselveld hoefden er niet voor de Twente bossen in. De technische leiding heeft wél een speler gehaald die ook het verschil kan maken. Tegen het uiterst zwakke Heracles liet hij een paar maal zien wat hij kan met een bal als hij met de rug naar het doel wordt aangespeeld. Hij liet zien oog te hebben voor zijn medespeler, waardoor spits Willumsson alweer kon scoren. Hij knalde met zijn gouden linkervoet de bal vanaf dertig meter in de bovenhoek en liet de Euroborg exploderen.
De man kan het spel versnellen en onberekenbare dingen doen. Lukkien had een uitstekend FC Groningen gezien. Met name de eerste helft. Dick overdreef. Niemand zal het de trainer kwalijk nemen na een 4-0 overwinning. Wel waren er regelmatig momenten om van te genieten. Zonder dat het sprankelend was en er veel kansen gecreëerd werden. Mooie combinaties, het lef waarmee invaller Land speelde, het bezielende spel van aanvoerder Resink, de goal en pass van Taha, de knal op de paal van Zawada en een aantal (steek) passes van ook al invaller van der Werff waren om werkelijk van te watertanden. En het doelpunt van de jongeling maakte het groen/witte feestje compleet.

Over de effectiviteit kan de leiding in elk geval zeer tevreden zijn. Vrijwel alle kansen in de eerste helft werden omgezet in doelpunten. Hard werken is niet alleen rennen en draven. Taha werkt op zijn manier niet minder hard dan van Bergen. Indrukwekkend om te zien was vooral de onvoorwaardelijke wil de wedstrijd te winnen. Iedere speler deed dat op zijn eigen manier, maar Heracles zal geen seconde het idee hebben gehad dat er in de Euroborg ook maar iets te halen viel. Er staat een elftal met niet al te veel Eredivisie vlieguren. En Groningen zal ook geregeld een keer worden overlopen, waarbij het gebrek aan ervaring een grote rol speelt. Maar het team heeft zoveel kwaliteiten dat dit tegen veel tegenstanders gecompenseerd zal worden. Helemaal met de komst van Tygo Land die het Groningse middenveld zal gaan versterken. Een jongen die maar één ding wil: voetballen en dat buitengewoon goed kan. De ‘Trots van het Noorden’ heeft de topschutter van de Eredivisie in haar gelederen en Resink heeft zich nu al ontwikkeld tot één van de beste centrale middenvelders uit die Eredivisie. Berger wist niet wat nu precies de beste plek was voor Fandi en ook Lukkien was zoekende waar de Marokkaans/Nederlandse dribbelaar het beste tot zijn recht komt. Berger werd af en toe gek van Fandi en het valt niet uit te sluiten dat ook Lukkien wel eens wanhopig zijn handen in de lucht zal steken.
Het beste komt hij tot zijn recht in de as, maar waar hij ook staat: in de Euroborg hoeven we dit jaar niet te vrezen voor al te veel doelpuntloze gelijke spelen. Want Groningen heeft in ieder geval voor een jaartje zijn eigentijdse variant van Fandi: Younes Taha.

Bron: De Streekkrant