Column Wim Masker

Tegenvallend, dat was het 2-2 gelijkspel van FC Groningen zondag in Euroborg tegen laagvlieger PEC Zwolle. Tegelijkertijd zullen veel supporters opgelucht het koude stadion hebben verlaten, want de gelijkmaker viel pas in de laatste minuut van de officiële speeltijd. Menigeen had op dat moment waarschijnlijk al rekening gehouden met de derde thuisnederlaag van dit seizoen.

Het duel met PEC gaf het vertrouwde beeld van de laatste weken te zien. Een vooral in de eerste helft duidelijk beter FC Groningen dat meerdere goede kansen creëert maar in de afwerking tekort schiet. En een tegenstander die communicatiefouten en gebrekkig ingrijpen genadeloos afstraft.

Het was zondag de eerste keer dit seizoen dat FC Groningen puntenverlies leed tegen een club uit de onderste zes. Eerder werd wel gewonnen van Heracles Almelo (in Euroborg, overtuigend met 4-0), van NAC (in Breda, dik verdiend met 2-1) en van Telstar (moeizaam in Euroborg met 2-0). FC Groningen kon vorig seizoen thuis ook al niet van PEC Zwolle winnen, de wedstrijd eindigde in 0-0, maar in tegenstelling tot toen kreeg het publiek zondagmiddag wel een aantrekkelijker wedstrijd te zien.

Vorig seizoen verloor FC Groningen veel punten doordat de ploeg nauwelijks kansen creëerde. Dit seizoen vooral door veel kansen te missen. En in de laatste weken ook door minder goed te verdedigen. Te vaak grijpen spelers te laat in of lopen ze uit positie. En soms ook maakt de tegenstander handig gebruik van de wat mindere startsnelheid en wendbaarheid van beide lange, talentrijke centrale verdedigers.

Hoewel FC Groningen zichzelf vooral door het onbenut laten van goede kansen de laatste anderhalve maand vaak tekort doet, zijn de prestaties ten opzichte van vorig seizoen cijfermatig wel degelijk verbeterd. Het leukere spel leidt niet alleen tot meer vermaak maar ook tot meer (doel)punten en een stijging op de schaduwranglijst van zogenoemde expected points, oftewel punten die de ploeg zou moeten hebben op basis van de gecreëerde kansen. Maar ook in het echt gaat het dus beter. Had FC Groningen vorig seizoen na dertien wedstrijden twaalf punten nu zijn het er al twintig. Ook in de doelsaldi zien we de vooruitgang terug. Toen: 12-24 en nu 19-19.

Tegen PEC liet Lukkien in de slotfase al zijn drie spitsen tegelijk opdraven. Eerste spits Thom van Bergen bleef staan, topscorer Brynjölfur Willumsson en Oskar Zawada vielen in. Een overtreding tegen Willumsson leverde PEC een rode kaart op, maar verder had de IJslander hooguit inbreng als bliksemafleider. Het was al zijn 28ste invalbeurt voor de lange spits sinds hij bijna anderhalf jaar geleden in Groningen neerstreek. Slechts drie keer scoorde hij als invaller, waarvan tweemaal memorabel na een 2-0 achterstand tegen Feyenoord. Maar als invaller staat hij pas op de 43ste plaats aller tijden van FC Groningen als het om scoren gaat. Willumsson speelde zijn beste wedstrijden als basisspeler. Voor Lukkien is het de overweging waard om hem weer eens vanaf de aftrap te laten starten. Aangezien Thom van Bergen en Jorg Schreuders met hun intense druk zetten en technische vaardigheid onontbeerlijk zijn voor het dynamische aanvalsspel van FC Groningen zou of huurling Younes Taha of het eigen talent David van der Werff moeten wijken. Van der Werff die samen met Willumsson topscorer van de voorbereiding was en die onlangs in het oefenduel met HSV in een meer centrale rol ook tweemaal fraai raak schoot. Zondag diende Wouter Prins zich andermaal aan als alternatief voor de linkerkant voor als Jorg Schreuders elders in het elftal nodig is, of door zijn energievoorraad heen is. Net als tegen Telstar zorgde Prins met goede loopacties voor gevaar en leverde hij een puntgave voorzet. Was tegen Telstar Zawada de afmaker, nu was dat Van Bergen. Zondagavond speelt FC Groningen in de Arena tegen het zwalkende Ajax. Dat maakt groen-wit nog steeds geen favoriet, maar er liggen zeker kansen.

Wim Masker