18-9-2025 Bron: De Streekkrant
Mijn eerste stappen op een voetbalveld waren op een koude herfstavond. Een achterafveldje van gravel. Ik zal een jaar of 12 zijn geweest en had me aangemeld als keeper. Roelie Hoekstra, een fervent Ajax-fan, was de trainer. Ook keeper.
Twee dingen staan me nog bij van die avond. Roelie gooide een balletje, ik vloog door de lucht en pakte de bal klemvast, terwijl ik landde op het harde gravel. ‘Prima: kom erbij’. Ik was geslaagd voor de ‘Roelie-test’. Het tweede kwam na de training. Of ik ook een schuurtje of een muurtje bij mijn huis had. Hoezo? ‘Je moet ieder vrij uurtje een balletje met alleen maar je linkerbeen tegen het muurtje aan trappen’. Mijn gedachten gingen tijdens de wedstrijd van FC Groningen even terug naar onze Roelie, die nog altijd actief is als keepertrainer. Dat rechterbeen van Taha gaat ons de wedstrijd nog kosten. Gelukkig was dat niet het geval. Ondanks een flater van de grensrechter. Rente kopte feilloos raak en deed juist alles goed. Bewoog niet te snel naar voren waardoor hij de heerlijke voorzet van Resink precies op het enige juiste moment knap in de touwen joeg met zijn kopbal. De VAR gedraagt zich vaak als opsporingsambtenaar, maar voor dit soort momenten zijn ze in leven geroepen.
Het was een verdiende overwinning van de ‘Trots van het Noorden’. Werd Heracles met weinig sprankelend spel van het veld geblazen, Utrecht was een serieuze tegenstander waar een multimiljonair ieder jaar weer een paar miljoen aan tekorten aftikt en de ploeg zo steeds weer in staat stelt spelers te halen die voor Groningen niet haalbaar zijn. Van Mosselveld en Allach hebben echter een selectie samengesteld die misschien wel meer potentie heeft dan die van de ploeg van Ron Jans. Wanneer vaste bankzitter Rui Mendes uit zijn plaat gaat na het laatste fluitsignaal, weet je dat het goed zit binnen de groep. Dat heeft Lukkien uitstekend voor elkaar. Er staat een elftal dat voor iedere centimeter strijdt en dat wapen blijkt minstens zo krachtig als een volle bankrekening. Opvallend was vooral dat deze hele jonge ploeg een zelfredzaamheid aan de dag legde die je maar weinig ziet tegenwoordig. Nadat Utrecht de tweede helft op een andere manier ging spelen en Groningen overlopen dreigde te worden, herpakte de ploeg zich en loste de problemen op. Natuurlijk is de rol van een trainer daarin belangrijk, maar uiteindelijk bepalen de keuzes van de spelers in het veld de uitvoering. Die was even indrukwekkend als vastberaden. Nadat doelman Vaessen zijn ploeg met een knappe redding op de been hield, speelde Groningen gedecideerd met Blokzijl als absolute hoofdrolspeler.
En Taha was voor de liefhebber bij tijden weer om van te watertanden. Briljante momenten. Dan weer hopeloos balverlies, maar zijn genialiteit is dat waar voor je naar het stadion komt. Hopelijk heeft hij een muurtje achter zijn huis, want dat voorkomt in een volgende wedstrijd een hoop nagelbijten en billenknijpen.